ÂHİRETTE ŞEHİDLİK MERTEBESİ

Ashâb-ı Kiram: “Allah yolunda öldürüleni” deyince;
“Öyle ise ümmetimin şehîdleri pek azdır. (Halbuki) Allah yolunda öldürülmek şehîdliktir, tâûn(veba)dan ölmek şehîdliktir, kadının lohusa iken ölmesi şehîdliktir, yanarak ölmek şehîdliktir, boğularak ölmek şehîdliktir, veremden ölmek şehîdliktir, iç hastalıklardan ölmek şehîdliktir.”
“Ölüm vaktinde sağına soluna bakıp da tanıdığı kimseyi göremeyen; âilesini, evladını anıp kederlenen, vatanından uzakta, yalnız, kimsesiz ve Rabbine teslim olmuş garip Müslüman’ın ölümü şehîdliktir.”
“Hummâ (ateşli hastalık)tan ölmek şehidliktir.”
“Allah yolunda cihad ederken bineğinden düşüp de ölen kimse şehîddir.”
“Murâbıt (düşman karşısında nöbetçi) olarak ölen şehîd olarak vefat etmiştir.”
“Allah yolunda bir gün murâbıtlık (düşman karşısında nöbet beklemek), bir ay gündüzleri oruç tutmak ve geceleri de namaz kılmak gibidir. Kim murâbıt olarak ölürse mutâd olarak işlediği ameli kıyamet gününe kadar işlemiş gibi sevap olarak yazılır. Kabirde fettândan da (Münker ve Nekîr’den) emîn olur, kıyamet gününde şehîd olarak diriltilir.”
“Dağ başlarından (yükseklerden) düşerek ölen, vahşî hayvanların yediği ve denizlerde boğularak ölen kimse Allah katında şehîddir.”
“Kadın hamileliğinden kurtuluncaya ve doğum yapıncaya değin Allah yolunda murabıt (nöbet bekleyen) gibidir. Eğer bu arada ölürse ona şehit sevabı vardır.” (Ebvâbü’s-Saâde fî Esbâbi’ş-Şehâde, Süyûtî)