Gıybetten Tevbe

Gıybet; “Bir kimsenin ayıbını ardından söylemek veya aleyhine konuşma ” demektir. Türkçede bu kavramın karşılığı olarak “dedikodu” ve “çekiştirme” kelimeleri kullanılır.
İslam’da büyük günahlardan biridir. Hucurat Suresi 12. Ayette, gıybet yapmak, ölmüş kardeşinin (insanın) etini yemeye benzetilmiştir.
Bir adam, tabiinden İbn-i Sirin’e (r.a.) ‘Ben senin gıybetini ettim. Bana hakkını helal et’ dedi. İbn-i Sirin (r.a.) “Ben Allâhü Teala’nın haram kıldığı bir şeyi nasıl helal kabul ederim.” buyurdu.
İbn-i Sirin (r.a.) ona Allahü Teala’ya tevbe ve istiğfar ettikten sonra helâllik talep etmesi gerektiğine işaret etmiştir.
Gıybet ettiği kimse gıybeti duymamışsa ona haber vermemeli, Allahü Teala’ya tevbe ve istiğfar etmelidir.
Onda olmayan bir şeyi söylemiş, yani iftirada bulunmuş ise şu üç şeyi yapması gerekir:
1- İftira ederken yanında bulunanlara gidip “Ben yanınızda falan kimse hakkında şöyle söylemiştim. Ancak benim o sözlerim doğru değildir.” demeli.
2- İftira ettiği kişiye gidip ondan hakkını helal etmesini istemelidir.
3- Allahü Teâlâ’ya tevbe ve istiğfarda bulunmalıdır.
İftiradan daha büyük bir günah yoktur. Diğer günahlar için tevbe kafi iken iftirada bu üç şart ile tevbe lazımdır. (Tenbihül-Gafilin)