SÖZ İNSANIN FOTOĞRAFIDIR

Söz namustur.
Namus, yaşamın gayesidir.
Gaye, güzel bir sondur.
Güzel sona giden yol kaliteli bir ruhtur.
Ruhunu güzellikle besleyenler yanlış adreslerde yaşamaz.
Hayatı yaşanır yapan, adam gibi adamların sayısının artmasıdır.
Söz, insanın fotoğrafıdır.
Verilen sözler yerine getiriliyorsa insan yücelir.
İnsanı diğer varlıklardan ayıran en önemli vasfı, verdiği sözü tutmasıdır.
Verilen söz, kolay verilmemelidir.
Kırk düşünüp bir karar verilmelidir.
Her meslek grubunda olduğu gibi çok laf yapanlar hata yapmaya meyillidir.
Çok lafa değil, yapılan icraatlara bakılmalıdır.
İnsanlar başka insanları söz vermeye zorlamamalıdır.
Sözün tutulabilecek olabilmesine dikkat edilmelidir.
Baba, oğluna yapamayacağı sözü vermemelidir.
Öğretmen öğrencisine,
Siyasi seçmenlerine,
Kimse kimseye tutamayacağı sözü vermemelidir.
İşini yapmalı…
Yaptığı işin gereğini anlatmalı…
İnsanlarımız iş yapmaktan söz vermeye vakit bulamamalı…
Dünyanın en basit işi söz verip, gereğini yapmamak basitleştirmektir.
Yücelmek isteniyorsa laf değil iş yapılmalı…
Dünyada kalıcı olmak gönül tellerine söz söyleyebilmekle ilgilidir.
Söz vermek, insanlarda beklentileri artırmaktır.
Beklenti, insanların hayallerini satın almaktır.
Söz verme değil söz söyleme sanatı geliştirilmelidir.
Milletleri yücelten söz söyleme mahareti artanlarla mümkündür.
Gelecekte güzelliklere talip olanlar söz verenlere değil, sözü yaşayanlar tabi olmalıdır.
Mutlu gelecek,
Huzurlu nesiller,
Hayallerin peşinde de,
Realitenin izinde olanlardır.
Söylemler sözden icraata geçmelidir.
Herkes kendi ayaklarının üstünde durmaya başlarsa,
Orada hayat gerçek kimliğini bulur.
Hayatın gerçek yüzü,
Bizi biz bilenlerin doğru tespitleridir.
Söz verme, hak ettiği şekilde anlaşılırsa,
Aldatan ve aldanan olmaz.
Söz verme, sözünde de dönme.
Söz, adamlığa giden reçetedir.
Kalpler değil, sözler ruha dokunur.
Söz, her kapıyı açan sihirli değnektir.