YÜKSEK MAKAMLARA ANCAK İBÂDET VE KULLUK İLE ULAŞILIR

İBADET VE KULLUK

Allahü Teâlâ, Miraç’ta Resulullah Efendimize (s.a.v.) buyurdu ki:

“Habibim, ümmetine söyle, eğer size olan ihsanlarından ve iyiliklerinden dolayı bir kimseyi seviyorsanız, üzerinizde bunca nimetimle ben sevilmeye daha layığım.

Eğer gök yahut yer ehlinin birinden korkuyorsanız, kudretimin kemalinden dolayı asıl benden korkun.

Eğer birinden bir şey ümit ediyorsanız, ben ümit olunmaya daha layığım, zira kullarımı severim.

Eğer kendisine cefa ettiğinizden dolayı bir kimseden utanıyorsanız, benden utanın. Zira siz kulluk ahdinizi bozarsınız, ben ise Rabbinizim, vefa gösterir, sizi bağışlarım…

“Yâ Muhammed (Aleyhisselâm), ümmetine çok mal vermedim ki kıyamet gününde hesapları uzun olmasın. Uzun ömürlü de yapmadım ki kalpleri katılaşmasın. Ölümlerini ani kılmadım ki dünyadan tövbe etmeden çıkmasınlar. Dünyaya diğer ümmetlerden sonra gönderdim ki kabirde çok beklemesinler.”

Kula yakışan her halde Mevlâ’sının emrine itaat etmektir. Zira Allâhü Teâlâ her söyleneni işitir, her şeyi görür, her şeyi bilir, her şeyden haberdardır. Daima ona ibadet etmek için çalışmalıdır. İbadet Cenab-ı Hakk’a yaklaşmaya vesiledir.

Görmez misin ki Allâhü Teâlâ İsrâ suresinin birinci ayet-i celilesinde (mealen) “.Kulunu bir gece Mescid-i Haram’dan Mescid-i Aksa’ya yürüttü.”, yani “kulum” diye buyurdu da, “Resulüm, peygamberim” buyurmadı. Bu yüksek makamlara ancak ubudiyet (kulluk) ile ulaşılacağına işarettir. Nitekim Bayezid-i Bestami (k.s.) Hazretleri: “İnsanlar hesaptan kaçarlar, ben ise onu isterim. Zira Allâhü Teâlâ hesap sırasında bana bir defa ‘kulum’ dese bu bana yeter.” buyurdular.

Şeriatta kulluk, Cenâb-ı Hakk’ın emirlerini tutmak, yasakladıklarını terk etmekle olur. Tarikatta ise nefsiyle cihat ederek onu ıslah etmektir. Oruç bu hususta iyi bir yardımcıdır. Onun için hususiyle Recep ve Şaban-ı Şerif ayları gibi faziletli günlerde nafile oruç tutmalıdır. Hadis-i şerifte: “Bir mücahit vazife sırasında Allah rızası için bir gün oruç tutarsa Allâhü Teâlâ o kimseyi cehennemden yetmiş senede kat edilecek mesafe kadar uzaklaştırır” (Buhari ve Müslim) buyurulmuştur.